Een herdenking die niets meer voorstelt

Vandaag is het 4 mei, dodenherdenking. Dat is de dag dat wij gedenken dat wij als Nederland hebben gefaald tegenover het Joodse volk en hen lieten deporteren onder Nazi Duitsland. De dag dat wij gedenken dat er op dit continent 6 miljoen Joden zijn vermoord, in christelijk Europa. Deze 6 miljoen Joden waren stuk voor stuk het slachtoffer van genocide. Zij werden vermoord vanwege hun ras, het Joodse ras. Dit was een van de hoogtepunten van de duisternis waarin hij, de tegenstander liet zien, hoe graag hij het Joodse volk wilde uitroeien, de reden? Als het Joodse volk niet meer bestaat, is er geen reden meer voor de Messias, de hoop van Israël, om terug te komen. 

Vanavond zien we weer de bekende taferelen. Er worden verhalen verteld van deze genocide op de Joden. Er wordt stilgestaan bij de andere slachtoffers. Er wordt een alternatieve herdenking ingesteld voor een zogenaamde genocide in Gaza. Er worden kransen neergelegd en onze politici kijken met hun meest serieuze blik. Femke Halsema zal er ook deel van uitmaken als burgemeester van Amsterdam. Deze hele herdenking is echter een grote ceremonie die vrijwel niets meer voorstelt. Daarmee bedoel ik niet de Joden die gedenken wat hen is aangedaan in Europa. Maar voor veel anderen, waaronder onze politici, is dat wel zo.

Femke Halsema zei dat we gefaald hadden naar het Joodse volk in de Tweede Wereldoorlog. Het erge is dat zij ook nu faalt, en de fout is nog erger met de kennis van de geschiedenis. Amsterdam is de stad geworden waar je mag oproepen als kamerlid van Denk (Stephan van Baarle) om de staat Israël te vernietigen, dus genocide. Amsterdam is de stad waar je je als hamas satanist (dubbelop) mag vertonen (niet verkleden) en de Israelische vlag in brand mag steken.  Waar je op Jodenjacht mag gaan. En Amsterdam is de stad waar je als terroristische supporter openlijk Joden mag uitschelden en toe mag schreeuwen op weg naar het Holocaust Museum. 

Mokum, de Joodse naam voor Amsterdam (betekenis plaats of stad) is Mokum niet meer. Het is niet meer de plaats voor Joden. Ook niet meer de stad voor de Joden. We kunnen nooit meer zeggen, maar van de generatie die de Tweede Wereldoorlog en de Shoah hebben meegemaakt zijn er nog mensen in leven, en zij zien: het kan weer. 

De dodenherdenking is een lege huls geworden, het is een toonbeeld van hypocrisie geworden. Als we echt waardig willen gedenken, dan zouden wij antisemitisme met hand en tand moeten bestrijden en er alles aan moeten doen om dit uit ons land uit te roeien. Omdat antisemitisme Adolf Hitler heeft voortgebracht, Haman en zovelen anderen. Antisemitisme is het wapen van de tegenstander van God, de satan om het Joodse volk uit te roeien. En de zoon des verderfs, de antichrist begrijpt dit volkomen en ook hij zal een laatste mislukte poging doen om het Joodse volk uit te roeien. Jezus komt terug en dan zullen de mensen verantwoording af moeten leggen en het criterium is dan: wat heb jij gedaan aan Mijn broeders? Dat zal Jezus gebruiken als oordeel. En let op, Hij oordeelt de mensen, niet de satan, die kun je dan niet de schuld geven. Wij hebben een eigen wil. De ten Booms hadden die ook en ze deden er alles aan om de echte horloges te redden. 

Een horloge staat voor het tonen van de tijd. Herkennen wij de tijd? Zien wij in welke tijd wij leven en zien wij hoe onze broeders lijden in en buiten Israël? Hoe zij worden vervolgd? Vals worden beschuldigd van genocide en andere leugens? Zien wij dat het huidige Israël Gods plan is? Of laten wij ons als christenen verleiden net zoals de mensen die Jezus niet kennen om antisemitisme onder het mom van antizionisme in de praktijk te brengen? Dat wij toch beter mogen weten. 

Ik wil afsluiten met een vraag. Als je onderstaande foto ziet, wie van de mensen die je ziet is dan de terrorist? Wie staat er voor de dood en het verderf en wie voor het leven? Gedenk de 6 miljoen Joden die zijn afgeslacht en de ruim 1000 Joden op 7 oktober 2023. Dat zouden wij namelijk ook mogen gedenken en dat wij dan zullen zeggen: Dit nooit meer. Niet alleen in woorden maar ook in daden. En gedenk de gijzelaars in je gebed, dat zij vrij mogen komen en ook zij hun bevrijdingsdag mogen vieren. Want 5 mei had voor hen allang plaats moeten vinden. 

Zie ook dit artikel over de dodenherdenking in Israël.