Hijzelf liep echter een dagreis de woestijn in, ging onder een bremstruik zitten en bad om te mogen sterven. Hij zei: Het is genoeg. Neem nu mijn leven, HEERE, want ik ben niet beter dan mijn vaderen. 1 Koningen 19:4 HSV
Een wonder had zich voltrokken. Het volk beleidde, De HEERE die is God! (1 Koningen 18:39). Elia had alle Baäl priesters af laten slachten. En bovenop dat alles was er regen, een enorme hoeveelheid regen in het land Israël waar het zo lang al droog was (Jakobus 5:17). Elia was degene die het hart van de vaderen terugbracht tot de kinderen en het hart van hun kinderen tot de vaderen. Dat alles om de aarde niet met de ban te slaan. Johannes was de Elia die komen zou, hij kwam in dezelfde geest als Elia (Lukas 1:17).
Het leek allemaal zo mooi en wat volgde was enorme haat naar Elia. Hij moest vluchten voor zijn leven? Was dit nu de uitkomst? Menselijk gezien zou je zeggen dit is falen, de missie is mislukt. Maar dat was niet het geval. Wat Elia niet wist, is dat hij niet de enige was, hij was niet alleen overgebleven (1 Koningen 18:4, 19:14). Elia heeft een bijzondere ontmoeting met de HEERE op de berg Horeb. En wat is zijn opdracht? Hij moet een heidense koning zalven over Syrië, Jehu moet hij zalven tot koning over Israël en Elisa moet hij zalven in zijn plaats.
Hazaël was een verschrikkelijke koning (2 Koningen 8:12). Jehu verviel in afgoderij (2 Koningen 10:29). Elisa kwam in zijn plaats. Er staat nergens in de Bijbel dat Elia gefaald had, sterker nog hij werd ten hemel opgenomen. Het was Elia, samen met Mozes die met de Here Jezus spraken tijdens de verheerlijking op de berg (Mattheüs 17:3). In het hemelse zullen wij elkaar herkennen, ook al hebben we elkaar nog nooit gezien in dit leven. Dat gold voor Petrus en voor Mozes en Elia. Elia stierf niet zoals hij begeerde, God nam hem op naar de hemel (2 Koningen 2:11). Als je twijfelt over een opname dan is dit verhaal belangrijk om te lezen.
Wij hebben snel beelden en plaatjes in ons hoofd. We bidden voor een uitkomst die ons bevalt. Maar Gods weg is niet onze weg. Zijn weg is volmaakt, die van ons niet. Als je met de Here wandelt kan het zijn dat er dingen gebeuren die je helemaal niet verwacht. Komen we dan in opstand en verlaten we Hem? Of besluiten we ondanks ons gevoel en onze strijd toch onze Heer te blijven volgen? In het geloof dat Hij alles in Zijn hand heeft.
Wij kunnen ons lichaam toewijden aan Hem (Romeinen 12:1). Wij kunnen de Here Jezus iets geven wat van waarde is, namelijk onze wil. Het gaat er niet om wat mensen van onze werken vinden, het gaat erom dat wij onze Zender behagen en Zijn Naam willen verhogen. Dat daar weerstand bij komt kijken en strijd is heel normaal, dat had Elia ook. Alleen Elia gaf wederom zijn wil over in de woestijn, hij ontmoette de HEERE op de berg en hij ontving kracht. Elia was een mens zoals jij en ik (Jakobus 5:17). Het kan behoorlijk stormen in ons leven, alles kan op zijn grondvesten schudden. Dan lijkt alles verloren omdat het totaal niet gaat zoals wij denken en willen. Maar dan komt het erop aan, geven wij ons over aan Hem die alles in Zijn handen heeft? Die nooit een fout maakt? Die de volkomen Overwinning heeft behaald?
Dat wij ons oog, door de Heilige Geest, volkomen richten op Jezus, Hij is de voleinder van ons geloof. Dat wij Hem zoeken en Zijn Wil, ondanks alles. Dat het ons niet meer uitmaakt wat mensen vinden of denken. Dat we op dat punt komen en blijven dat wij alleen nog maar leven door het geloof in de Zoon van God (Galaten 2:20). Hij is dat waard, Hij, Jezus is namelijk alles waard. Alle eer aan God de Vader en aan God de Zoon.
Comments