Toen Mozes zag dat het volk losgeslagen was – want Aäron had het losgelaten – tot leedvermaak van hun tegenstanders, ging Mozes bij de ingang van het kamp staan en zei: Wie bij de HEERE hoort, moet bij mij komen. Toen verzamelden al de Levieten zich bij hem. Hij zei tegen hen: Zo zegt de HEERE, de God van Israël: Ieder moet zijn zwaard aan zijn heup doen, het kamp van poort tot poort door gaan, en ieder moet zijn broeder doden, ieder zijn vriend en ieder zijn naaste. De Levieten deden overeenkomstig het woord van Mozes en er vielen op die dag van het volk ongeveer drieduizend man. Toen zei Mozes: U moet zich vandaag aan de HEERE wijden, ja, ieder moet zich tegen zijn zoon en tegen zijn broeder keren, opdat Hij vandaag Zijn zegen over u zal geven. Exodus 32: 25-29 HSV
Dit zijn de woorden van Mozes, de zachtmoedigste man op aarde (Numeri 12:3). Hij was in Gods aanwezigheid geweest. Het volk dacht dat hij niet terug zou komen en zo was er het gouden kalf. En Gods Naam werd ten schande gemaakt. Leedvermaak. Toen Israël werd aangevallen op 7 oktober 2023 gebeurde hetzelfde. Vele Jodenhaters genoten van de slachtpartijen. Misschien heeft God jullie toch niet dit land gegeven, werd op Twitter gezet met een foto van een rennende menigte van het Nova muziekfestival. Hier in Exodus vond er een scheuring plaats onder de Israëlieten. Mozes probeert niets te lijmen, hij grijpt in omdat wie niet deugt uit hun midden verwijderd moet worden. Maar de volgende dag pleit Mozes voor het volk bij God (Exodus 32:30-35).
Mozes stond voor de naam van God. Het maakte hem niet uit wie er zou komen, het was een simpele oproep: Wie bij de HEERE hoort, moet bij mij komen. Dit zou niet de enige scheuring zijn, er zouden er nog meer volgen. Kijk maar naar de verspieders. En ook na de vestiging van het volk in het Beloofde Land kwam daar het 2 en het 10 stammenrijk. Hoe erg het ook is, scheuringen zijn onvermijdelijk. Ook Jezus had hiermee te maken.
Van toen af trokken velen van Zijn discipelen zich terug en gingen niet meer met Hem mee. Johannes 6:66 HSV
De rede was hard (vers 60). Wie wilde dat aanhoren? Wij zouden zeggen, moet dat nou zo? Je moet elkaar wel in de waarde laten. Je moet wel die ander zijn mening respecteren. We zijn allemaal een onderdeel in de gemeente. Had Jezus deze uitspraken niet gedaan dan was er een grote schare om Hem heen gebleven. Maar daar gaat het niet om. Het gaat niet om aantallen, het gaat hier om Gods Naam zonder dat je stellig en ongezeglijk wordt. Wat je echter vaak ziet gebeuren is dat er mensen zijn die zogenaamd radicaal zijn, maar het verwarren met stelligheid en ongezeggelijkheid. Stelligheid is niet hetzelfde als radicaal zijn. Er zijn mensen in de gemeente die een punt belangrijk vinden, die stellig zijn en er alles aan doen om jou dat duidelijk te maken. Geef eraan toe en je komt onder hun manipulatieve en intimiderende macht te zitten. Deze mensen zijn uit het vlees en reageren uit hun vlees en zij zorgen voor scheuringen. Ze kunnen misschien prachtig spreken en zo allerlei verzen opnoemen. Maar de vrucht van het alles is dat je een slaaf van hen wordt en niet een volgeling van de Here Jezus. Mozes en de Profeet die na hem kwam, Jezus Christus, waren niet stellig maar zij waren volhardend. Zij waren niet uit op hun eigen wil, zij leefden tot eer van de HEERE. Ik vind dat zo mooi als Mozes reageert op God en hij pleit voor het volk maar dan wel voor Gods Naam (Numeri 14:11-20). Daar ging het Mozes om.
Jezus kwam om de Wil van de Vader te doen. Dat is waar het Hem om ging. En Hij heeft de Vader lief met een liefde die alles te boven gaat (1 Korinthe 12:31, 13:7). Dat is de liefde van God. Niet een liefde voor de lieve vrede. Waar het om draait is dat je Jezus Christus op de eerste plaats zet. Dat je uit liefde voor Hem alles op het altaar legt. Wat de gevolgen ook zijn. In een gemeente gaat het niet om het aantal leden, het gaat om het Hoofd van de gemeente. Het moet er ons om gaan om de Waarheid te leren kennen en die toe te passen, ook in de gemeente. Dan kan het tot gevolg hebben dat mensen uit de gemeente stappen. Waar het leger is, daar is het leger van de vijand aanwezig. Toch is het niet alleen aan de boze te wijten. In ons allemaal zit hoogmoed. Iets willen zijn, eer willen ontvangen. Zo staan oudsten op tegen oudsten. En ze gebruiken de naam van Jezus Christus ijdel om hun gelijk te halen. Vlees tegen de Geest. Als je vervuld bent met de Heilige Geest dan wordt je geleid door de Heilige Geest. En dat zal altijd vijandschap oproepen. Christenen die vervuld zijn met de Heilige Geest, zijn het grootste gevaar voor Gods tegenstander. Kijk eens naar Paulus, een perfect voorbeeld. Er werd alles aan gedaan om hem onderuit te krijgen maar hij had volharding. De liefde van God overwint werkelijk alles. En het beste voorbeeld is Gods Zoon zelf. Hij heeft alles verdragen en zelfs de dood kon Hem niet overwinnen.
Onderscheid is nodig. Kijk naar de Galaten. Ze waren wedergeboren ze waren begonnen met de Geest maar eindigden met het vlees. Ze waren betoverd (Galaten 3:1). Je kan dus betoverd worden als christen en dat kan ook door manipulatie en intimidatie. De Geest is het die ons leidt tot de volle Waarheid. Kennis is niet altijd hetzelfde als Waarheid. Kennis van Gods Woord is zelfs niet altijd Waarheid. Je kan onderscheiden in een gemeente of iemand uit het vlees reageert en spreekt of vanuit de Geest. Dat betekent niet dat als iemand iets zegt wat niet klopt je gelijk zo’n persoon moet weren. Dat is liefdeloosheid. Maar iemand moet wel te onderwijzen zijn. Als dat niet kan en er worden partijschappen gecreëerd dan is ingrijpen nodig. Stel je eens voor dat Mozes was gaan praten met de mensen die het gouden kalf hadden aanbeden. Dan waren er veel meer rotte appels bij gekomen en was het aantal gevallenen veel groter geweest.
Totdat Jezus terugkomt om ons te brengen naar de plaats die Hij bereid heeft zullen er scheuringen zijn. Maar het prachtige is, Jezus gaat altijd verder met een gedeelte dat Hem waarlijk lief heeft. Kijk maar naar Petrus die Hem verloochende. Hij werd vergeven, hij had Jezus inderdaad waarlijk lief. En op zijn uitspraak, dat Jezus De Christus is, bouwde Jezus, ook door Petrus, Zijn gemeente. En kijk naar Israël. Er is altijd weer een rest overgebleven door Gods genade (Jesaja 1:9). Laat de gemeente nooit boven de Here Jezus zelf gaan. Volg de Here Jezus, geen prijs is te hoog. Hij is alle pijn en moeite waard, elke traan zal afgewist worden, voorgoed. We hebben een toekomst van hoop, alleen van hoop. En als geloof en hoop niet meer zijn blijft er nog 1 ding over. De Liefde. De Liefde van God. Die zal blijven tot in eeuwigheid en die zal dan volkomen in ons zijn en in alle anderen die Hem kennen en lief hebben gehad. Zoals Corrie ten Boom altijd zei: “Het beste komt nog.” Nu vele jaren later ben ik zo vrij om te schrijven: “Het beste komt spoedig.” Kom Here Jezus kom! Uw Koninkrijk kome, Uw Wil geschiedde gelijk in hemel alzo ook op de aarde. Geef ons heden ons dagelijks brood, U bent dat brood.
Comments